یک بعلاوه یک اثر جوجو مویز

یک بعلاوه یک از نشر آموت اثر دیگری از جوجو مویز نویسنده کتاب‌‌های پرفروش «من پیش از تو» و «پس از تو» است. یک بعلاوه یک از نشر آموت نیز مانند دو کتاب دیگر او به لیست پرفروش‌های نیویورک تایمز راه یافته و مورد توجه بسیاری از مخاطبان واقع شده است. یک بعلاوه یک از نشر آموت سومین کتاب جوجو مویز است که در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. جوجو مویز با دو کتاب «من پیش از تو» و« پس از تو» در ایران معروف شد. یکی از دلایل علاقه ما به کتاب‌های مویز این است که آثار او آدم‌های حاشیه‌ای جامعه را انتخاب می‌کنند و زندگی آنها را بررسی می‌کنند. یعنی حدیث کتاب‌های او، بیانگر جنبه‌هایی از زندگی خیلی از ما آدم‌های عادی است و در مورد شخصیت‌های ابرقهرمانی، واجد ویژگی‌های دست‌نیافتنی یا در مورد شخصیت‌های تاریخی نیست. بنابراین خیلی‌ها خودشان را به راحتی و ناخودآگاه خودشان را جای شخصیت‌های کتاب‌های او می‌گذارند. یک مادر تنها با پولی اندک، اما با روحیه و پرشهامت می‌پذیرد یک غریبه‌ی علاقمند به او کمک کند و با اتومبیلش آنها را به یک سفر راه دور ببرد. انسان‌ها در توجیه کارها و دلیل‌تراشی برای تصمیمات اشتباهشان مهارت زیادی دارند. آدم وقتی درمانده و مستاصل می‌شود معمولاً دست به کاری می‌زند که اوضاع را وخیم‌تر می‌کند… برای همین در یک شرایط نامطلوب بهترین کار این است که هیچ کاری نکنید. وقتی با موقعیتی کاملاً ناامیدکننده روبرو هستید، خیلی راحت ممکن است تصمیمی بگیرید که از ته دل می‌دانید اشتباه است،… ولی ذهن شما راهی برای توجیه آن پیدا می‌کند.

با این همه، عواقب آن تصمیم اشتباه در پی خواهد آمد. در رمان «یک بعلاوه یک نشر آموت» نوشته‌ی جوجو مویز ، دو شخصیت اصلی داستان در ایام نومیدی تصمیم‌هایی گرفته‌اند که هر چند چندان مهم نبوده‌اند… عواقبی در پی داشته‌اند و حالا آنها با این عواقب روبرو هستند. یکی احساسی و یکی مالی.

نکته‌ی مهم و کلیدی داستان جوجو مویز این است که با وجودی که خواننده می‌داند این تصمیم‌های نادرست شخصیت‌های داستان را آزار خواهند داد… باز هم وقتی می‌بیند این تصمیم‌های نادرست چه بر سر خود شخصیت‌ها، دیگران و زندگیشان آورده است و آنها با چه عواقبی روبرو هستند، غافلگیر می‌شود. جس توماس مادر تنهایی است (گرچه هنوز به طور قانونی از همسر تنبل و بیکاره‌اش طلاق نگرفته است) و نهایت تلاشش را می‌کند پسر نوجوانش را که مورد اذیت و آزار قلدرهای مدرسه قرار دارد و دختر نابغه‌ی ریاضی‌اش را در مدرسه در مسیر درستی قرار دهد. به همین خاطر می‌کوشد سقفی بالای سرشان و لقمه نانی برای شکمشان فراهم کند. وقتی یک فرصت طلایی برای دخترش پیش می‌آید که در رقابت ریاضی شرکت کند و شاید بتواند از آن طریق هزینه‌ی مدرسه‌ی خصوصی را پرداخت کند… جس در یک شرایط درماندگی و به نیت سروسامان دادن به اوضاع نامطلوبش تصمیم خطرناکی می‌گیرد.

از طرفی، برای روبه‌راه کردن اوضاع تنها یک راه وجود دارد… این که کارفرمایش لطف کند و او و خانواده‌اش را با اتومبیل به محل برگزاری مسابقه ریاضی که سفرش سه روز طول می‌کشید، ببرد. چرا اد نیکلاس کارفرمایش داوطلب می‌شود کارگرش را که حتی درست نمی‌شناسد به همراه دخترش که دچار ماشین‌گرفتگی است و پسر نوجوان دمدمی‌مزاج و عصبی‌اش را این همه راه تا محل برگزاری مسابقه ببرد؟ خُب، اد هم خودش در چند ماه گذشته، در یک شرایط خاص تصمیم‌هایی گرفته که اکنون عواقبی برایش در پی داشته است.

آیا وقتی با مشکلات دیگران همراه می‌شوید، در اصل دارید از مشکلات خودتان فرار می‌کنید؟ مویز با شخصیتی که از جس می‌سازد مادری را به ما معرفی می‌کند که در یک شرایط بی‌پولی با مشکلات روزمره‌ای دست به گریبان هست. وقتی کارد به استخوان جس می‌رسد و تصمیم‌هایی می‌گیرد… جویز شرایط را به گونه‌ای رقم می‌زند که برای خواننده قابل درک باشد.

جس این تصمیم‌ها را به این امید می‌گیرد که بتواند شرایط زندگی فرزندانش را بهتر کند. تفاوت زیاد بین دل نگرانی‌های جس و اد در بحث و گفتگوی میان آن دو، در این مورد که 100 دلار در یک پروسه‌ی زمانی یک ساله برای خانواده‌ی جس به چه معناست و برای اد به چه معناست، نشان داده می‌شود: این رقم‌ها برای اد پولی نیست. شاید به این دلیل که جس با جزئیات کامل توصیف شده است، طرف مقابلش، یعنی اد، به طور مفصل توضیح داده نشده است. این موضوع به خصوص اوایل داستان بیشتر به چشم می آید. از آنجا که زندگی اد در سراسر کتاب تجزیه و تحلیل می‌شود… خواننده به طور کامل او را درک می‌کند… با این همه بسیاری از جزئیات زندگی او در پرده باقی می‌ماند. برای مثال، خواننده باید ذهنش را به کار بگیرد و خودش دریابد که چرا ظاهراً اد برای زندگی عشقی‌اش بدترین تصمیم‌ها را می‌گیرد اما این انتخاب‌ها به اندازه‌ی انتخاب‌های جس اثرگذار نیستند. با وجودی که نویسنده در طول داستان به وضوح خلاقیت و ابتکارهایی را به کار می‌گیرد، روند داستان سریع اتفاق می‌افتد. جادوی داستان‌نویسی جویز در این است که وقتی یک عامل بازدارنده، یک مانع به داستان اضافه می‌شود. ( مثل شوهر سابق، یا بچه‌ای که در ماشین حالت تهوع به او دست می‌دهد) برای شما مهم نیست. زیرا نویسنده با این کارش شما را بیشتر با شخصیت‌هایش همراه می‌کند و شما زمان بیشتری را با آنها صرف می‌کنید. با این که خوانندگان کتاب قبلی خانم مویز، رمان «من پیش از تو»، خوشحال هستند که خواننده در این کتاب کمتر احساساتی می‌شود و اشکش درمی‌آید. پایان داستان به روش سنتی داستان‌نویسی چندان خوش نیست و واقع‌بینی وجود دارد. اَعمال شخصیت‌های داستان، عواقبی برای آنها در پی دارد. با این همه، مویز داستان را به گونه‌ای پیش می‌برد که خواننده از کشف این عواقب لذت می‌برد.

جوجو مویز (Jojo Moyes) ،متولد ۴ اوت سال ۱۹۶۹ در لندن است.

وی  روزنامه‌نگاری انگلیسی است که از سال ۲۰۰۲ به نوشتن رمان‌های عاشقانه مشغول است.

مویز در سال ۲۰۰۲ به رمان نویسی تمام وقت بدل گردید و اولین کتاب او با عنوان باران پناه دهنده منتشر شد.

او همچنان به نوشتن مقالات برایروزنامه دیلی تلگراف مشغول است.

مویز یکی از معدود نویسندگانی است که تاکنون دو بار موفق به دریافت جایزه سال رمان عاشقانه از انجمن نویسندگان رمان‌های عاشقانه شده‌است.

او اولین بار در سال ۲۰۰۴ برای رمان میوه خارجی و بار دوم در سال ۲۰۱۱ برای رمان آخرین نامه از معشوق خود برنده این جایزه شد.

منتقدان بریتانیایی و امریکاییِ ادبیات، شگفت‌زده به این نکته اشاره می‌کنند که جوجو مویز هنر ارتباط با خواننده را به‌طرزی عالی بلد است و قصه‌گویی را خوب می‌داند.

می‌توانیم با مدل‌سازی، نه البته تقلید، و نه تقلید از سبک او بلکه از روش کارش، به ارتقای کار خودمان کمک کنیم.

دیگر آثار او عبارتند از:

• باران پناه دهنده
• میوه خارجی
• مرکز فروش طاووس
• کشتی عروس ها
• خلیج نقره‌ای
• موسیقی شب
• اسب رقاص
• آخرین نامه ی معشوق
• من پیش از تو
• ماه عسل در پاریس 
• دختری که رهایش کردی
• پس از تو
•  تنها در پاریس

خانم مریم مفتاحی متولد سال 1343 در ساری است. وی فارغ التحصیل رشته ی مترجمی زبان انگلیسی و زبانشناسی از دانشگاه علامه طباطبایی است. رمان هایی که ایشان از آثار جوجومویز ترجمه کرده اند و نشر آموت به چاپ رسانده است عبارتند از:

• من پیش از تو
• پس از تو
• یک بعلاوه یک
• میوه خارجی

وی در مصاحبه ای درباره ی ترجمه ی آثار جوجومویز گفت: «طبیعی بود من به عنوان مترجمی که این نویسنده بریتانیایی را به کمک نشر آموت به جامعه کتابخوان ایرانی معرفی کرده‌ام، درصدد ترجمه برترین کتاب‌هایش برآیم. برخی ناشرها با دیدن موفقیت این کتاب‌ها از فرصت استفاده کرده و دست به ترجمه و نشر رمان‌های ایشان زده‌اند و این امری اجتناب‌ناپذیر است. به هر حال همیشه در هر صنفی افرادی هستند که دوست دارند سر سفرهٔ آماده بنشینند… و چون کشف و معرفی یک نویسنده جدید کار راحتی نیست و به تلاش زیادی نیاز دارد… آن‌ها به خود زحمت کشف و معرفی نویسندهٔ جدیدی را ندادند. کتاب‌هایی از نویسنده‌ای منتشر کردند که زحمت معرفی‌اش روی دوش دیگران بوده و امتحانش را پس داده است.حالا هم دارند تمام کتاب‌هایش را با هر ترجمه‌ای منتشر می‌کنند. ولی من خودم حاضر نیستم از این اعتماد خواننده سوءاستفاده کنم و هر کتابی از ایشان را ترجمه کنم. با این که می‌دانم با اشتیاقی که خواننده برای کتابهایش دارد، آن هم با ترجمه من، فروش کتاب‌هایش تضمین‌شده است. زیرا می‌دانم تمام کتاب‌های یک نویسنده موفق نیست، همان‌طور که تنها کتاب موفق \”کالین مکالو \” «مرغ خار» بوده است. من بهترین کتاب‌هایش را با حداقل حذفی ترجمه کرده‌ام و تا وقتی کتاب خوبی از ایشان به دستم نرسد من و نشر آموت حاضر نیستیم صرفاً برای فروش و چاپ‌های متعدد، کتابی از ایشان منتشر کنیم. از طرفی خط مشی من در انتخاب رمان برای ترجمه این است که موضوع رمان در ایران قابل نشر باشد و حداقل حذفی را داشته باشد، بنابراین قصد ترجمه تمام آثار ایشان را ندارم. خانم مویز در تمام رمان‌هایشان از چاشنی عشق بهره برده‌اند… عشق همواره از عناصر اصلی رمان‌هایشان است. اما ایشان بیش از اینکه خواسته باشند یک رمان صرفا عشقی بنویسند، در تلاش هستند به مسائل اجتماعی بپردازند. خانم مویز همواره نگاه ژورنالیستی خود را به رمان‌هایشان وارد کرده‌اند. من خودم به‌شخصه رمان‌های ایشان را صرفا عشقی نمی‌دانم. ایشان در کنار عشق به مسائل مهمتری در زندگی انسان امروزی می‌پردازند. زنان رمان‌های خانم مویز زنانی قوی هستند. زنانی که آنقدر رشد می‌کنند و به چنان اعتماد به نفسی می‌رسند که می‌توانند رو پای خود بایستند و با مشکلات زندگی گلاویز شوند. زنان رمان‌های او زنانی ضعیف و نالان نیستند… نق نمی‌زنند و مظلوم‌گرایی نمی‌کنند… زنانی هستند که با زندگی دست‌وپنچه نرم می‌کنند… کسی را عامل بدبختی و مشکلات خودشان نمی‌دانند. این زنان راهشان را در زندگی می‌یابند. همچنین توجه خواننده بخصوص خواننده‌ی زن را به خود جلب می‌کنند. در واقع شخصیت ها وی را به حرکت وامی‌دارند که کاری برای زندگی خودش بکند. زنان رمان‌های خانم مویز معمولی ولی قوی هستند. قطعا تاثیری که از خود برجا می‌گذارند می‌تواند خواننده را جذب کند.»

« دوست واقعی مثل کتابی است که هروقت زمینش بگذاری…

می توانی بعد از یک هفته یا حتی دوسال، دوباره دست بگیری و ادامه اش را بخوانی.»

«وقتی مادرت تو را در آغوش نگیرد و دائم به تو نگوید که باارزش‌ترین موجود زندگی‌اش هستی…
چیزی در درونت اتفاق می‌افتد:

بخش کوچکی از وجودت مهر وموم می‌شود.»

« وقتی تمام مدت دارید به کسی سرکوفت می‌زنید…

نتیجه‌اش فقط این است که آن شخص به حرف‌های خردمندانه‌تان هم دیگر گوش ندهد.»

«کلید زندگی شاد، حافظه ضعیف است.»